Farz-ı misal

           Farz-ı misal derin bir kuyudasın ve oradan çıkman gerekiyor .

öyle hissediyorsun yada düşünüyorsun 

ama tam olarak neden orada olduğunu yada neden çıkman gerektiğini bilmiyorsun.

Bunu ben seçmedim diyorsun, ama koşulsuz kabul ediyorsun. oradan çıkman için gerekli olan şeyleri sıralıyorsun;

1  yukarı atmak için bir ip ,

2 ipin ucuna bir kanca 

ve

 3 bolca umut . 

olmadı, burada bir yanlışlık var diyorsun listeyi tekrar yapmaya başlıyorsun;

1 ipin ucuna bir kanca,

2  yukarı atmak için bir ip 

ve

 3 bolca umut .

 olmadı,yine

 yapamadım diyorsun ,burada bir yanlışlık var 

tekrar,

 tekrar,

 tekrar yazmam gerekiyor diyorsun ve listeyi hazırlıyorsun.

durup düşünüyorsun bulamıyorsun.

kuyu gittikçe derinleşiyor sense hala listeyi hazırlamaya çalışıyorsun;

 kızıyorsun, bağırıyorsun, öfkeleniyorsun, etrafına bakıyorsun, düşünüyorsun  

aklına gelen her şeyi yapmaya çalışıyorsun

 ve hala

 kuyunun dibindesindir.

sen yukarı baktıkça kuyu derinleşiyor ulaşılamaz görünüyor.

belki diyorsun

 hepsi bir aldatmaca , bir şaka işte o an farkına varıyorsun hayatını en büyük aldatmacasını yaşıyorsundur ve sen bunu ancak o zaman fark etmişsindir. 

Farz-ı misal 

diyorsun kendi kendine burada değilim gözünü kapatıyorsun , açıyorsun

 her şeyin eski haline dönmesini umarcasına gözlerini kapatıyorsun ,

tekrar açıyorsun ; hiçbir değişiklik yok.

 Gözlerini kapatıyorsun ,kapatıyorsun, kapatıyorsun ve

 tekrar kapatıyorsun .

 o kadar sıkı kapatıyorsun ki gözlerin hiç varolmamış gibi düşünmeye başlıyorsun 

ve öyle kabul ediyorsun,

artık açmıyorsun , açamıyorsun . 

artık 

ne kuyu 

ne ip 

ne de kanca. 

üçüncü , üçüncüyü hatırlamıyorsun bile artık . 

sadece karanlık bir boşluk senin cennetin, denizin, kumsalın, güneşin oluvermiş .

bir süre düşünüyorsun 

ve artık hiç farz-ı misal demediğini fark ediyorsun ,

 herhangi bir liste yok ,bağıramıyorsun, kızamıyorsun , öfkelenemiyorsun , etrafına bakamıyorsun .

işte o an aklına geliyor 

bu bir aldatmaca değil ,

 bir şaka değil .

 bırakıyorum diyorsun kendi kendine ,her şeyi bıraktım, 

ben artık yokum

 diyorsun oynamıyorum diyorsun bu çok ağır ,burası çok ağır ,burada olmamam lazım ,

gitmem lazım diyorsun ve tırmanmaya çalışıyorsun yüksek duvarlara 

çıkıyorsunda biraz daha belki biraz daha uğraşabilirsem 

belki diyorsun belki kuyudan da çıkabilirim . 

bir adım ,bir adım, bir adım daha atıyorsun kuyunun soğuk duvarlarına ama 

tutunamıyorsun

 düşmeye başlıyorsun aşağıya ,

aşağıya doğru düşüyorsun.  

bitmeyen bir son gibi geliyor sana  ve sonunda yerdesin . 

neden diye soruyorsun kendine

 ardından hemen vazgeçiyorsun bu sorudan .

tırmanmaya çalışıyorsun düşüyorsun ,

 tırmanmaya çalışıyorsun düşüyorsun 

sen denedikçe düşüyorsun , 

düştükçe deniyorsun .

 yavaş yavaş tırnak kırılmaları o kadar da acıtmamaya başlıyor ,

artık o kadar kan akmıyor diyorsun ve denemeye devam ediyorsun. 

Deniyorsun ,düşüyorsun . 

düşüyorsun ,deniyorsun. 

Sen yere düştükçe parmakların kırılıyor ama düşmekten vazgeçmiyorsun . düşüyorsun,kırılıyor.

 Kırılıyor , deniyorsun.

 Artık ellerini kullanamıyorsun bütün parmakların kırılmış, ellerin kırılmış. Senin için en kötüsü de 

artık deneyemiyorsun .

 belki diyorsun , 

belki biri gelir beni bulur ,sesimi duyar .

 çığlık atmaya başlıyorsun 

bütün nefesinle bağırıyorsun. 

Bütün benliğinle yada

 geri kalanıyla bağırmaya çalışıyorsun. 

Bağırıyorsun , nefes alıyorsun. 

Nefes alıyorsun, bağırıyorsun. 

Bağırıyorsun, nefes alıyorsun.

 Bağırıyorsun, nefes almıyorsun.

 Bağırıyorsun , nefes almıyorsun. 

Bağırıyorsun, bağırıyorsun, 

 bağırıyorsun ve

 sessizlik 

edebi bir boşluk

 artık o kuyuda değilsin

 ve artık güneşi görebiliyorsun 

nefes alabiliyorsun , 

koşabiliyorsun .

 koşuyorsun koşabildiğin kadar koşuyorsun ,

 koşuyorsun 

ve koşuyorsun.

sahipsiz cebin çöp olmuş eşyaları

Cebinde binlerce eşya ile dolaşıyorsun .yürüyorsun, koşuyorsun sonra tekrar olduğun yere geri

 dönüyorsun .

Gözlerini kapatıyorsun koşuyorsun ve açtığında tekrar aynı yerdesin.

Elini cebine atıyorsun

birşeyler çıkarıyorsun , birşeyler düşürüyorsun .

Elindekilere bakamıyorsun kafanda düşündürdüklerin var.

Ne kadar kolay harcadım , ne kadar kolay kaybettim diye düşünmeye başlıyorsun.

Ağlıyorsun

hayatında hiç ağlamadığın kadar ağlamaya başlıyorsun ,

hıçkırıklarının arasında boğuluyorsun, nefes alıyorsun

kafanda hala yere düşürdüklerin var, eline bakmıyorsun.

bu benim diyorsun

 buradayım

nefes alıyorum konuşuyorum, koşuyorum diyorsun ama hala  

ağlıyorsun

ağlamamak için bir şey yapamıyorsun.  Bir şeye üzgünsün bir şeyler var

ama bulamıyorsun .

kendini zorluyorsun ama bu kadar kolay harcanabilir mi diye düşünüyorsun,

bulamıyorsun.